Na pamiątkę po ważnym towarzyszu.
Piesek nie był mój, a jedyne zdjęcie jakie posiadam, to to:Jednocześnie zazwyczaj takiego go widywałam :), więc to jakaś wierna kopia nie jest.
To już 2 figurka lego jaką robiłam. Ta jest duuuużą kopią głównego bohatera „Lego przygody”.
Z naturalnej wielkości ludzikiem prezentuje się tak:
Zdjęcie lekko przekłamuje proporcje dużego ludzika, ale to jedyna fotka jaką zdążyłam mu zrobić z małą figurką zanim został wyniesiony w prezencie urodzinowym.
Dostałam taki obrazek z pytaniem czy zrobię z tego figurkę.
Na szczęście dostałam wolną rękę i zgodę autora rysunku w przerabianiu 2D w 3D, proste to nie jest. Ten tu delikwent nie ma np. w trójwymiarze drugiej strony twarzy, w zasadzie nie ma pyska tylko uśmiech itp. Ale lubię takie wyzwania 🙂 Robiłam co mogłam by figurka była psem, takim raczej realnym, a jednocześnie zachować ile się da z rysunku.
Emblemat na obroży jest obrócony względem tego co na rysunku- ale tak miało być.
Piesek ma oczywiście przód
By bardziej za akcentować jego lewy profil użyłam dużo jaśniejszej czesanki do podkreślenia części oka z prawej, a „uśmiech” czyli część pyska też przyciemniona jest tylko z jednej strony.
Piesek się spodobał i powstały jeszcze 2 jego kopie 🙂 Te które mogły się dostać w dziecięce łapki, emblemat na obroży miały wfilcowany w psa. W niebieskim egzemplarzu mógł sobie spokojnie dyndać.
Niby to ostatni smok tego gatunku, a ja już kilka widziałam 😉
Dla wszystkich fanów filmu „Jak wytresować smoka” („How to Train Your Dragon”) mam chyba dobre wieści 😉
Moja córka (2,5 roku) przyglądając się etapom produkcji smoka mówi tak:
„Widziałam takiego,
w zoo widziałam,
tam gdzie ciemno jest”
Więc polecamy wizytę w poznańskim Nowym Zoo – dział zwierząt nocnych, gdzieś blisko pomieszczenia z nietoperzami jak sądzę 🙂 🙂 🙂
Nawet jeśli nie uda się spotkać Nocnej Furii to i tak warto się po zoo przespacerować.
Prezent dla kogoś wyjątkowego, tak więc zaangażowanie zdecydowanie większe niż zwykle.
Czarownicę już robiłam i to nie jedną. Nad książką też już się zachwycać nie będę. Tym razem bohaterka dostała komplet akcesoriów i KSIĄŻKĘ! Całość przepisana ręcznie przez 9-letnią Martusię, w obrazkach pomagała mama:)
Chętnie kupilibyśmy oryginał książki, ale nie da się od kilku lat dostać jej w języku polskim:( Parę lat temu dodaliśmy polską wersję do prezentu- gdybym ja wtedy wiedziała, że nie będzie dodruków 🙁 W domu mamy wersję anglojęzyczną, a w zeszłym roku udało się nam dostać po francusku, ale po polsku nie- tak więc przepisanie jej było jedynym rozwiązaniem i w sumie fajnym zaangażowaniem młodej w sprawę prezentu. Powstał całkiem wyjątkowy komplet, z dużym udziałem Martusi – co mnie, a pewnie i obdarowaną bardzo cieszy.
Trochę trwało zanim udało się „oswoić” tego smoka i na duuużą próbę wystawiał cierpliwość przyszłego właściciela 🙂
Choć na zdjęciu nie widać, skrzydłami zgodnie z życzeniem da się poruszać.
No i koniecznie miał to być smok z drugiej części „taki jakby muśnięty farbą”. Te wypustki (przepraszam za moją ignorancję w dziecinie anatomii ciała smoczego) są niebieskie z jednej strony, bo ciężko było rozświetlić Szczerbatka od środka 🙂
Mi się nudzą, ale innym nie, więc powstają kolejne 🙂Zawsze mam jednak trochę swobody i sobie pracę urozmaicam:
król świnka:
the blues – w wersji 3 ( połączone ze sobą)
Ptaki zobaczyły, to nasze zimno i poleciały do cieplejszego kraju 😉
W ostatniej chwili dołączył do nich jeszcze Hal
Niby też zdjęcia na drzewie, a jednak różnica 20 stopni robi różnicę 😉
Dostałam taki karteluszek (był w dużo lepszym stanie- wszelkie zniszczenia i zagnioty to moja sprawka) z pytaniem „Ciociu zrobisz?” No jasne, że ciocia zrobi 😉 Choć nie lubi robić takich lalek, to zrobi 😉 Przecież ciocie mogą wszystko, nie?!
Oczywiście, wiem że oczy są za duże i ogólnie trzeba by poprawić twarz -ale obiecałam rodzinie już tego nie ruszać.
„Zmniejszysz oczy potem będziesz, nos i masz kolejne 3 dni w plecy – obiecaj, że nie ruszysz.” – no i nie ruszałam – ale było ciężko.
Kręcone włosy, przy czesance to też nie jest łatwa sprawa- no da się jak widać coś tam zrobić, ale to nigdy nie będzie efekt jak przy plastikowych czy narysowanych lalkach (przynajmniej nie w tym formacie), a że odbiegają stopniem ufilcowania od reszty, mogą się przy miętoleniu mechacić (obdarowana o tym uprzedzona 😉 ) No i kolor – starałam się dobrać najbardziej zbliżone do oryginału, ale mam ograniczone możliwości 😉
Udało mi się ją postawić nawet na chwilkę do zdjęcia – co mnie osobiście zdziwiło 🙂