Oto miś
Pierwszy raz mi się zdarzyło, że dziewczyny nie chciały kopii ? A młodsza to nawet wyraziła swoje dziwienie, że „żyją bajki, których nie widziały” ?
Proporcje tej pandy powodują, że trzeba się trochę wysilić by stanęła na własnych nogach (ale jak widać jest to wykonalne ), a jak się człowiek postara, to nawet po drzewach chodzi ?
I z perspektywy stóp:
Angry Birds – w lekko zmienionym składzie i z dodatkową atrakcją – klockami.
Klocki też zrobiłam. Są z czegoś co wygląda jak drewno, zachowuje się jak drewno, ale jest bardzo lekkie i da się ciąć skalpelem. Nie wiem czy drewnem jest, a jeśli tak, to co ktoś z nim zrobił – ale mi w sam raz pasowało. Pocięłam, pokleiłam (by były stabilniejsze), wyszlifowałam, pobejcowałam i są bezpieczne (w sensie nieniszczące niczego ) klocki 🙂
Może w wersji trzeciej skuszę się i wytworzę procę 😉 Choć rzucanie ptakami wydaje mi się atrakcyjniejsze.
Wszystko mieści się w mały kartonik (mały czyli 13x26x10 cm)
Szalone były te ostatnie 2 tygodnie! I jak do tego doszedł temat prezentu urodzinowego, to zrobiło się małe wariactwo – no ale najważniejsze, że wszystko się udało- teraz można trochę wytchnąć i pochodzić spać troszkę szybciej niż o 2, więc znikam;)
Mało czasu, mało siły więc rozpisywać się nie będę. Miałabym ochotę zrobić drugą z sióstr, no ale co zrobić jak ta pierwsza jest „atrakcyjniejsza” 😉
Nawet jej nie dałam rady zmierzyć – udało nam się tylko dla porównania zrobić zdjęcie z nią samą w wersji dorosłej
PS. Dziś dziewczyny dowiedziały się kolejny już raz, że ktoś bajki „Kraina lodu” nie widział – zupełnie nie mogą w to uwierzyć 😉
To już sobie przyszły właściciel ustali.
Zupełnie przypadkowo wpisuje się w szaleństwo oczekiwania na 3 odcinek Minionków 🙂
Siedzi sobie u nas i czeka na urodzinki Antosia. Dość to pewnie nietypowe, że on siedzi i czeka, a nie jest kończony na ostatnią minutę – ale jest racjonalne wytłumaczenie 😉 urodzinki przesunęły się w czasie i to całkiem sporo 🙂 
Z danych technicznych to ma 12 cm wysokości i waży 35 gram.
Wszyscy zaproszeni goście to dziewczynki – było więc łatwiej o wymyślanie zabaw no i o miejsce w domu 😉
Najpierw tort – wymyśliła go całkowicie Marta, ciężko było więc zmieniać jej wizję bez zdradzania co wymyśliłam na przyjęcie. Pierwsza wersja tego co miało się pojawić na torcie (czyli Violetta) jeszcze mniej mi pasowała do koncepcji urodzin, więc ostatecznie zostało to:
W teorii wszystko jadalne, w praktyce nawet nasza Miśka (wielbiciel słodyczy wszelakich) swoją porcję przez kilka dni jadła 😉
No a tort nie pasował do urodzin z tego względu
Mieliśmy:
– galaretkowe tafle lodu
– piankowo galaretkowego Olafa na „wodzie”
– duże i małe kule śniegu, czyli rafaello i małe zestawiki popcornu w pudełeczkach z postaciami z bajki
– Olafowe rączki i noski, czyli paluszki i marchewki
– dukaty z Arendelle, czyli krakersy
– mróz w spreju, czyli bitą śmietanę (nikt jej nie tknął 😉 )
– no i wodę ze specjalną imienną etykietą
Wiem, wiem talerzyki powinny być niebieskie- ale nie udało nam się nigdzie przed imprezką takich znaleźć 🙁
No i trochę zabaw
Ta podobała się dziewczynkom chyba najbardziej – wydobywały z lodu zamrożone przez Elsę klejnoty 🙂
Lepiliśmy też jadalnego Olafka
a z rurek do prasowania Annę albo Elsę.
Tworzyliśmy też bałwanki za pomocą człowieka, czapek, szalików i rolek papieru – 8 rolek papieru toaletowego wystarczy by 12m2 podłogi zasypać papierowym śniegiem;) Całość przerobiona potem została na masę papierową, więc nic się nie zmarnowało)
To tyle ile udało się zrobić w 3 godziny. Miałam jeszcze przygotowane 3 zabawy ale zabrakło czasu
– memory z postaciami z bajki
– zdobienie kamiennych troli
– i doczepianie marchewki Olafowi, może się przydadzą na inne przyjęcie 😉
Duża już kiedyś była, więc żeby się nie powtarzać postanowiłam ufilcować wersję niemowlęcą.
Trochę się nagłowiłam z tym prezentem, no bo jedynymi wskazówkami jakie dostałam to: „może coś z myszki Miki”. A po fakcie obdarowana zapytała mnie czy na następne urodziny mógłby być Olaf? Pytanie jak przystało na dziecko: szczere, acz dyplomatyczne. No bo zauważyć trzeba, że prośba dotyczyła następnych urodzin i nie padło „wolałaby dostać …” 😉 Przynajmniej teraz wiem, że robiąc kolejne „damskie” prezenty urodzinowe, nie ma co wychodzić poza Krainę Lodu. Będę produkować postaci z tej bajki w 2015 i 2016 roku, a potem wejdzie do kin Kraina Lodu 2 i będę mieć z głowy wymyślanie prezentów, aż do ukończenia przez panny podstawówki 😉 )
Olaf nr 3
PS. wersja 3 posiada obie ręce i „włosy” tylko wtopiły się w tło 😉
Powstały na urodziny dla 7-latka.
Prezent dla chłopca, to zawsze dla mnie dość duże wyzwanie – obdarowany uwielbia piłki, więc pomyślałam, że gra w 3D gdzie można sobie porzucać ptakami będzie w sam raz 🙂
Wszystkie zdjęcia robiłam w nocy komórką, więc ostrość pozostawia wiele do życzenia, a kolory w rzeczywistości coś tak między pierwszym a drugim zdjęciem (z i bez lampy 🙂 )
Bomba
Duże figurki mają coś koło 22 cm obwodu (jeśliby uznać je za kulę). Gdyby się przyjrzeć zdjęciu powyżej, to da się zauważyć, że położone jeden bok drugiego zajmują prawie całą kartkę A4.
Czerwony
Jay, Jake i Jim
No i świnka
Firma produkująca figurki chyba nie widziała własnej bajki lub szkoda było im zmieniać coś na linii produkcyjnej, sama nie wiem. Efekt, który im powstał jest tak daleki od oryginału, że umówiłyśmy się z młodą, że zrobię jej lakę podobną do tej z filmu. Czekała jakieś pół roku – aż się mama zlitowała z okazji szóstych urodzin 😉
Najpierw jak wygląda postać w bajce:
tak w sklepie:
No a tak moja, mimo niedociągnięć i tak uważam że jest lepiej 😉
Jej łapki to maleństwa – jak to mówi miśka „musi jeszcze mocno urosnąć ” 🙂
Zbliżenie skarpetkowo – spódniczkowe
No i włoski
Żadnych proszonych urodzin na horyzoncie. Minęły święta, imprezka urodzinowa dziewczyn i projekt dla kreatywnie już za mną – jakimś cudem wszystko udało się zrobić – i teraz mam chwilkę by coś pokazać 🙂
Najpierw prezent urodzinowy dla mojej najmłodszej.
Fikcyjna rasa małych, niebieskich stworzeń, żyjących w którymś z europejskich lasów, stworzonych przez belgijskiego rysownika komiksowego Peyo, ponoć wielkości 3 jabłek – czyli smerf, a dokładnie papa smerf.
Całkiem spore te stworki, ciekawe jak można ciągle je gubić – zwłaszcza że ich co najmniej 101 było, trochę gamoniowaty ten Gargamel 🙂
Czyli powód mojego braku snu w tym tygodniu – no ale najważniejsze, że właścicielka zadowolona 🙂
Zdjęcia już po drodze na urodzinki robił mąż – na całą figurkę miałam tylko 3 dni i 4 noce, więc cieszę się, że tylko tego nie zdążyłam zrobić 😉
Jak widać dorośli też się świetnie bawią tymi figurkami (przynajmniej mój dorosły 😉 )
No i galotki też ma 🙂
